Special Chapter : การเมืองกับมหาวิทยาลัย

การเมืองกับมหาวิทยาลัย

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าการเมืองมีอยู่รอบตัวและชีวิตประจำวันของเรา อย่างเช่น การเมืองกับชีวิตในมหาวิทยาลัย แทบจะเรียกได้ว่าเป็นสิ่งที่ไม่อาจแยกออกจากกันได้เลย เพราะคำว่า เมือง คือเขตที่เป็น ที่ชุมชน ที่อยู่อาศัยรวมกันของผู้คน ส่วนคำว่า มหาวิทยาลัย คือสถานที่จัดการศึกษาในด้านวิชาการ และเป็นที่รวมกลุ่มของผู้คนในวัยศึกษาเล่าเรียน

           

           ในสถานที่ที่มีผู้คนอยู่ร่วมกันจำนวนมากๆ ไม่ว่าจะมีวัตถุประสงค์ใดก็ตาม จำต้องมีกฎหมายระเบียบปฏิบัติ เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เพื่อประโยชน์และความสงบสุขของกลุ่มสังคม ฉะนั้นคำว่า การใช้ระเบียบ กฎกติกา มารยาท จรรยาบรรณ จำต้องมีเป็นหลักปฏิบัติ ในการอยู่ร่วมกัน อย่างในมหาวิทยาลัย เช่น การจัดทำกิจกรรมประเพณี การรับน้อง ประเพณีกีฬาประจำปี การจัดนิทรรศการแสดงผลงานทางวิชาการ ของนักเรียนนักศึกษา ในการทำงานร่วมกัน ต้องการความคิดเห็นของสมาชิก ขององค์กร จึงต้องมีการแสดงความคิดเห็น โดยการจัดระเบียบความคิดในลักษณะการประชุม ลงความเห็น ลงคะแนนเสียงข้างมาก เพื่อนำมาเป็นมาตรการ ในการปฏิบัติกิจกรรมต่างๆ ให้เกิดผลความสำเร็จ ให้เกิดการยอมรับ หลีกเลี่ยงการขัดแย้งทางความคิด อันนำไปสู่ความแตกแยก และความล้มเหลว

           

          วิธีการจัดระเบียบการอยู่ร่วมกันนี้ ล้วนเป็นกระบวนการทางการเมือง ที่ใช้กันอยู่อย่างแพร่หลาย ซึ่งเป็นการนำความคิดที่เห็นชอบ โดยส่วนใหญ่ และยอมรับด้วยหลักการและเหตุผลด้วยดี เป็นที่พอใจ นำมาเป็นนโยบายการปฏิบัติ โดยความยินยอมของทุกฝ่าย วิธีการดังกล่าว เป็นวิถีทางในการปฏิบัติทางการเมืองทั้งสิ้น

          ฉะนั้นวิถีทางการเมืองจะอยู่ในทุกรูปแบบของกลุ่มชน ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มสังคมรูปแบบใดก็ตาม ในที่ที่มีคนอยู่เป็นกลุ่มคน จำเป็นต้องมีระเบียบปฏิบัติในการอยู่ร่วมกันอย่างชัดเจน เพื่อก่อให้เกิดความสงบสุขของกลุ่มชน โดยเฉพาะหลักการเคารพในสิทธิ เสรีภาพของตนเองและผู้อื่น เป็นหลักปฏิบัติที่สำคัญที่สุดในกลุ่มชนทุกชั้น ทุกองค์กรทุกสถานะ ดังนั้นแบบแผนกระบวนการทางการเมืองจะถูกวางรูปแบบปลูกฝังไว้ในทุกองค์กร ทุกกลุ่มชน ทุกสถานศึกษา เราจะเห็นได้จากประเทศที่เจริญแล้ว เช่น ประเทศญี่ปุ่น จะมีรูปแบบกฎระเบียบการอยู่ร่วมกันของประชาชน เช่น ในโรงเรียนอนุบาล ประถม มัธยม อุดมศึกษา และมหาวิทยาลัย ได้ถูกวางระเบียบการเมืองการปกครองไว้อย่างชัดเจน ประชาชนแสดงออกถึงความเป็นผู้มีวินัยทางการเมืองอย่างเห็นได้ชัดซึ่งควรนำมาเป็นแบบอย่าง